% @book{bg_hr_khm_1857, % author = "Br{\"{u}}der Grimm", % editor = "Heinz R{\"{o}}lleke", % title = "{K}inder- und {H}ausm{\"{a}}rchen", % publisher = "Philipp Reclam jun. GmbH {\&} Co.", % address = "Stuttgart, Germany", % year = "1991", % volume = "2", % series = "Universal-Bibliothek Nr. 3192 [6]", % isbn = "3-15-003192-3", % language = "German", % colophon = "BR{\"{U}}DER GRIMM % Kinder- und Hausm{\"{a}}rchen % AUSGABE LETZTER HAND % MIT DEN ORIGINALANMERKUNGEN % DER BR{\"{U}}DER GRIMM % MIT EINEM ANHANG % S{\"{A}}MTLICHER, NICHT IN ALLEN AUFLAGEN % VER{\"{O}}FFENTLICHTER M{\"{A}}RCHEN % UND HERKUNFTSNACHWEISEN HERAUSGEGEBEN % VON HEINZ R{\"{O}}LLEKE % PHILIPP RECLAM JUN. STUTTGART, 1980/1991" } % % Originaltext f"ur das LaTeX-Quelldokument % bearbeitet und redigiert von H. Shouzaki, am 30. M"arz 2001 % und "uberpr"uft von Y. Nagata am 31. M"arz 2001 % \maerchentitel{KHM 113: De beiden K"unigeskinner} \markright{KHM 113: De beiden K"unigeskinner} Et was mol en K"unig west, de hadde en kleinen Jungen %S.137 kregen, in den sin Teiken (Zeichen) hadde stahn, he sull. %S.137 von einen Hirsch "ummebracht weren, wenn he sestein %S.137 Johr alt w"are. Ase he nu so wit anewassen was, do gingen %S.137 de J"agers mol mit "unne up de Jagd. In den Holte, do %S.137 k"ummt de K"unigssuhn bie de anneren denne (von den %S.137 andern weg), up einmol s"uht he do ein grooten Hirsch, %S.137 den wull he scheiten, he kunn en awerst nig dreppen; %S.137 up't lest is de Hirsch so lange f"ur "unne herut laupen, bis %S.137 gans ut den Holte, do steiht do up einmol so ein grot %S.137 lank Mann stad des Hirsches, de segd: >>Nu dat is gut, dat %S.137 ik dik hewe; ik hewe schon sess paar gleserne Schlitschau %S.137 hinner die caput jaget un hewe dik nig kriegen k"onnt.<< %S.137 Do n"ummet he "un mit sik un schlippet em dur ein grot %S.137 Water bis f"ur en grot K"unigsschlott, da mut he mit an 'n %S.137 Disk un eten wat. Ase se tosammen wat geeten hed, segd %S.137 de K"unig: >>Ik hewe drei D"ochter, bie der "ol[l]esten mu"st %S.137 du en Nacht waken, von des Obends niegen Uhr bis %S.137 Morgen sesse, un ik kumme jedesmol, wenn de Klocke %S.137 schl"att, s"ulwens un rope, un wenn du mie dann kine %S.137 Antwort givst, so werst du morgen "ummebracht, wenn %S.137 du awerst mie immer Antwort givst, so salst du se tor %S.137 Frugge hewen.<< Ase do die jungen Lude up de Schlopkammer %S.137 k"amen, do stund der en steineren Christoffel, %S.137 do segd de K"unigsdochter to emme: >>Um niegen Uhr %S.137 kummet min Teite (Vater), alle Stunne, bis et dreie %S.137 schl"att, wenn he froget, so giwet gi em Antwort statt des %S.138 K"unigssuhns.<< Do nickede de steinerne Christoffel mit %S.138 den Koppe gans schwinne un dann j"ummer lanksamer, %S.138 bis he to leste wier stille stand. Den anneren Morgen, da %S.138 segd de K"unig to emme: >>Du hest dine Sacken gut %S.138 macket, awerst mine Dochter kann ik nig hergiewen, du %S.138 m"ostest dann en Nacht bie de tweiden Dochter wacken, %S.138 dann will ik mie mal drup bedenken, ob du mine "olleste %S.138 Dochter tor Frugge hewen kannst; awerst ik kumme olle %S.138 Stunne s"ulwenst, un wenn ik die rope, so antworte mie, %S.138 un wenn ik die rope und du antwortest nig, so soll fleiten %S.138 din Blaud f"ur mie.<< Un do gengen de beiden up de %S.138 Schlopkammer, do stand do noch en gr"oteren steineren %S.138 Christoffel, dato segd de K"unigsdochter: >>Wenn min %S.138 Teite fr"ogt, so antworte du.<< Do nickede de grote steinerne %S.138 Christoffel wier mit den Koppe gans schwinne un %S.138 dann j"ummer lanksamer, bis he to leste wier stille stand. %S.138 Un de K"unigssuhn legte sik up den D"ors"ull (T"urschwelle), %S.138 legte de Hand unner den Kopp un schl"ap inne. %S.138 Den anneren Morgen seh de K"unig to "unne: >>Du hast %S.138 dine Sacken twaren gut macket, awerst mine Dochter %S.138 kann ik nig hergiewen, du m"ostest s"us bie der jungesten %S.138 K"unigsdochter en Nacht wacken, dann will ik mie %S.138 bedenken, ob du mine tweide Dochter tor Frugge hewen %S.138 kannst; awerst ik kumme olle Stunne s"ulwenst, un wenn %S.138 ik die rope, so antworte mie, un wenn ik die rope un du %S.138 antwortest nig, so soll fleiten din Blaud f"ur mie.<< Do %S.138 gingen se wier tohope (zusammen) up ehre Schlopkammer, %S.138 do was do noch en viel gr"otern un viel l"angern %S.138 Christoffel ase bie de twei ersten. Dato segd de K"unigsdochter: %S.138 >>Wenn min Teite r"opet, so antworte du<<, do %S.138 nickede de grote lange steinerne Christoffel wohl ene %S.138 halwe Stunne mit den Koppe, bis de Kopp tolest wier %S.138 stille stand. Un de K"unigssuhn legte sik up de D"ors"ul un %S.138 schl"ap inne. Den annern Morgen, do segd de K"unig: >>Du %S.138 hast twaren gut wacket, awerst ik kann die nau mine %S.138 Dochter nig giewen, ik hewe so en groten Wall, wenn du %S.139 mie den von h"ute morgen sesse bis obends sesse afhoggest, %S.139 so will ik mie drup bedenken.<< Do dehe (tat, \dasist %S.139 gab) he "unne en gleserne Exe, en glesernen Kiel un en %S.139 gleserne Holthacke midde. Wie he in dat Holt kummen %S.139 is, do hoggete he einmal to, do was de Exe entwei; do %S.139 nam he den Kiel un schlett einmal mit de Holthacke %S.139 daruppe, do is et so kurt un so klein ase Grutt (Sand). Do %S.139 was he so bedr"owet un gl"ovte, nu m"oste he sterwen, un %S.139 he geit sitten un grient (weint). Asset nu Middag is, do %S.139 segd de K"unig: >>Eine von juck M"aken mott "unne wat to %S.139 etten bringen.<< >>Nee<<, segged de beiden "ollesten, >>wie %S.139 willt "un nicks bringen, wo he dat leste bie wacket het, de %S.139 kann "un auck wat bringen.<< Do mutt de jungeste weg un %S.139 bringen "unne wat to etten. Ase in den Walle kummet, do %S.139 fr"agt se "un, wie et "unne ginge. >>Oh<<, seh he, et ginge "un %S.139 gans schlechte. Do seh se, he sull herkommen un etten %S.139 eest en bitken; >>nee<<, seh he, dat k"unne he nig, he m"oste %S.139 jo doch sterwen, etten wull he nig mehr. Do gav se "unne %S.139 so viel gute Woore, he m"ochte et doch vers"oken; do %S.139 k"ummt he un ett wat. Ase he wat getten hett, do seh se: %S.139 >>Ik will die eest en bitken lusen, dann werst du annerst to %S.139 Sinnen.<< Do se "un luset, do werd he so m"ohe un schl"oppet %S.139 in, un do n"ummet se ehren Doock un binnet en %S.139 Knupp do in un schl"att "un dreimol up de Eere un segd: %S.139 >>Arweggers, herut!<< Do w"uren gliek so viele Eerdm"annekens %S.139 herfur kummen un hadden froget, wat de %S.139 K"unigsdochter befelde. Do seh se: >>In Tied von drei %S.139 Stunnen mutt de grote Wall afhoggen un olle dat Holt in %S.139 H"open settet sien.<< Do gingen de Eerdm"annekens herum %S.139 un boen ehre ganse Verwanschap up, dat se ehnen an de %S.139 Arweit helpen sullen. Do fingen se gliek an, un ase de %S.139 drei Stunne "umme w"uren, do is olles to Enne (zu Ende) %S.139 west; un do keimen se wier to der K"unigsdochter un %S.139 sehent ehr. Do n"ummet se wier ehren witten Doock un %S.139 segd: >>Arweggers, nah Hus!<< Do siet se olle wier wege %S.139 west. Do de K"unigssuhn upwacket, so werd he so frau, %S.140 do segd se: >>Wenn et nu sesse schloen het, so kumme nah %S.140 Hus.<< Dat het he auck bevolget, un do fr"agt de K"unig: %S.140 >>Hest du den Wall aawe (ab)?<< >>Jo<<, segd de K"unigssuhn. %S.140 Ase se do an een Diske sittet, do seh de K"unig: >>Ik %S.140 kann di nau mine Dochter nie tor Frugge giewen<<, he %S.140 m"oste eest nau wat umme se dohen. Do fr"agt he, wat dat %S.140 denn sien sulle. >>Ik hewe so en grot Dieck<<, seh de %S.140 K"unig, >>do most du den annern Morgen h"unne un most %S.140 en utschloen, dat he so blank is ase en Spegel, un et %S.140 m"uttet von ollerhand Fiske dorinne sien.<< Den anneren %S.140 Morgen, do gav "unne de K"unig ene gleserne Schute %S.140 (Sch"uppe) un segd: >>Umme sess Uhr mot de Dieck ferrig %S.140 sien.<< Do geit he weg, ase he bie den Dieck kummet, do %S.140 stecket he mit de Schute in de Muhe (Moor, Sumpf), do %S.140 brack se af; do stecket he mit de Hacken in de Muhe, un %S.140 et was wier caput. Do werd he gans bedr"owet. Den %S.140 Middag brachte de j"ungeste Dochter "unne wat to etten, %S.140 do fr"agt se, wo et "unne ginge. Do seh de K"unigssuhn, et %S.140 ginge "unne gans schlechte, he sull sienen Kopp wohl %S.140 missen mutten: >>Dat Geschirr is mie wier klein gohen.<< %S.140 >>Oh<<, seh se, >>he sull kummen un etten eest wat, dann %S.140 werst du anneren Sinnes.<< >>Nee<<, segd he, etten kunn he %S.140 nig, he wer gar to bedr"owet. Do givt se "unne viel gude %S.140 Woore, bis he kummet un ett wat. Do luset se "unn %S.140 wier, un he schloppet in; se n"ummet von niggen en %S.140 Doock, schlett en Knupp do inne un kloppet mit den %S.140 Knuppe dreimol up de Eere un segd: >>Arweggers, %S.140 herut!<< Do kummt gliek so viele Eerdm"annekens un froget %S.140 olle, wat ehr Begeren w"ur. In Tied von drei Stunne %S.140 mosten seden Dieck gans utschloen hewen, un he m"oste %S.140 so blank sien, dann man sik inne speigelen k"unne, un von %S.140 ollerhand Fiske mosten dorinne sien. Do gingen de %S.140 Eerdm"annekens h"unn un boen ehre Verwanschap up, dat %S.140 se "unnen helpen sullen; un et is auck in zwei %S.140 Stunnen ferrig west. Do kummet se wier un segged: %S.140 >>Wie h"at dohen, so us befolen is.<< Do n"ummet de %S.141 K"unigsdochter den Doock un schlett wier dre[i]mol up %S.141 de Eere un segd: >>Arweggers, to Hus!<< Do siet se olle %S.141 wier weg. Ase do de K"unigssuhn upwacket, do is de %S.141 Dieck ferrig. Do geit de K"unigsdochter auck weg un %S.141 segd, wenn et sesse w"ar, dann sull he nah Hus kummen. %S.141 Ase he do nah Hus kummet, do fr"agt de K"unig: >>Hes du %S.141 den Dieck ferrig?<< >>Jo<<, seh de K"unigssuhn. Dat w"ur %S.141 sch"one. Do se do wier to Diske sittet, do seh de K"unig: %S.141 >>Du hast den Dieck twaren ferrig, awerst ik kann die %S.141 mine Dochter noch nie giewen, du most eest nau eins %S.141 dohen.<< >>Wat is dat denn?<< fr"ogte de K"unigssuhn. He %S.141 hedde so en grot Berg, do w"uren luter Dorenbuske anne, %S.141 de mosten olle afhoggen weren, un bowen up moste he %S.141 en grot Schlott buggen, dat moste so wacker sien, ase 't %S.141 nu en Menske denken kunne, un olle Inged"omse, de in %S.141 den Schlott gehorden, de m"osten der olle inne sien. Do %S.141 he nu den anneren Morgen upsteit, do gav "unne de K"unig %S.141 en glesernen Exen un en glesernen Boren mit; et mott %S.141 awerst um sess Uhr ferrig sien. Do he an den eersten %S.141 Dorenbuske mit de Exen anhogget, do ging se so kurt un %S.141 so klein, dat de St"ucker rund um "unne herfloen, un de %S.141 Boren kunn he auck nig brucken. Do war he gans %S.141 bedr"owet un toffte (wartete) up sine Leiweste, op de nie %S.141 keime un "unn ut de Naut h"ulpe. Ase 't do Middag is, do %S.141 kummet se un bringet wat to etten; do geit he ehr in de %S.141 M"ote (entgegen) un vertellt ehr olles un ett wat un lett sik %S.141 von ehr lusen un schloppet in. Do n"ummetse wier den %S.141 Knupp un schlett domit up de Eere un segd: >>Arweggers, %S.141 herut!<< Do kummet wier so viel Eerdm"annekens un %S.141 froget, wat ehr Begeren w"ur. Do seh se: >>In Tied von %S.141 drei Stunnen m"uttet ju den gansen Busk afhoggen, un %S.141 bowen uppe den Berge, do mot en Schlott stohen, dat %S.141 mot so wacker sien, ase 't nu ener denken kann, un olle %S.141 Inged"omse muttet do inne sien.<< Do ginge se h"unne un %S.141 boen ehre Verwanschap up, dat se helpen sullen, un ase %S.141 de Tied umme was, do was alles ferrig. Do k"ummet se to %S.142 der K"unigsdochter un segged dat, un de K"unigsdochter %S.142 n"ummet den Doock un schlett dreimol domit up de Eere %S.142 un segd: >>Arweggers, to Hus!<< Do siet se gliek olle wier %S.142 weg west. Do nu de K"unigssuhn upwacket un olles soh, %S.142 do was he so frau ase en Vugel in der Luft. Do et do sesse %S.142 schloen hadde, do gingen se tohaupe nah Hus. Do segd %S.142 de K"unig: >>Is dat Schlott auck ferrig?<< >>Jo<<, seh de %S.142 K"unigssuhn. Ase do to Diske sittet, do segd de K"unig: %S.142 >>Mine jungeste Dochter kann ik nie giewen, befur de %S.142 twei "ollesten frigget het.<< Do wor de K"unigssuhn un de %S.142 K"unigsdochter gans bedr"owet, un de K"unigssuhn wuste %S.142 sik gar nig to bergen (helfen). Do kummet he mol bie %S.142 Nachte to der K"unigsdochter un l"oppet dermit furt. Ase %S.142 do en bitken wegsiet, do kicket sik de Dochter mol %S.142 umme un s"uht ehren Vader hinner sik. >>Oh<<, seh se, %S.142 >>wo sul wie dat macken? Min Vader is hinner us un will %S.142 us ummeholen; ik will die grade to 'n D"orenbusk macken %S.142 un mie tor Rose, un ik will mie "ummer midden in den %S.142 Busk waaren (sch"utzen).<< Ase do de Vader an de Stelle %S.142 kummet, do steit do en D"orenbusk un ene Rose do anne; %S.142 do will he de Rose afbrecken, do kummet de D"oren un %S.142 stecket "un in de Finger, dat he wier nah Hus gehen mut. %S.142 Do fr"agt sine Frugge, worumme he se nig h"adde middebrocht. %S.142 Do seh he, he w"ur der balt bie west, awerst he %S.142 hedde se uppen mol ut den Gesichte verloren, un do %S.142 h"adde do en D"orenbusk un ene Rose stohen. Do seh de %S.142 K"unigin: >>Heddest du ment (nur) de Rose afbrocken, de %S.142 Busk hedde sullen wohl kummen.<< Do geit he wier weg %S.142 un will de Rose herholen. Unnerdes waren awerst de %S.142 beiden schon wiet "ower Feld, un de K"unig l"oppet der %S.142 hinner her. Do kicket sik de Dochter wier umme un s"uht %S.142 ehren Vader kummen; do seh se: >>Oh, wo sull wie et nu %S.142 macken? Ik will die grade tor Kerke macken un mie tom %S.142 Pastoer; do will ik up de Kanzel stohn un pr[i]edigen.<< %S.142 Ase do de K"unig an de Stelle kummet, do steiht do ene %S.142 Kerke, un up de Kanzel is en Pastoer un priediget; do %S.143 hort he de Priedig to un geit wier nah Hus. Do fr"agt de %S.143 K"uniginne, worumme he se nig middebrocht hedde, da %S.143 segd he: >>Nee, ik hewe se so lange nachlaupen, un as ik %S.143 glovte, ik wer der bold bie, do steit do en Kerke un up de %S.143 Kanzel en Pastoer, de priedigte.<< >>Du h"addest sullen %S.143 ment den Pastoer bringen<<, seh de Fru, >>de Kerke h"adde %S.143 sullen wohl kummen: dat ik die auck (wenn ich dich %S.143 auch) schicke, dat kann nig mer helpen, ik mut s"ulwenst %S.143 h"unne gohen.<< Ase se do ene Wiele wege is un de beiden %S.143 von fern s"uht, do kicket sik de K"unigsdochter umme un %S.143 s"uht ehre Moder kummen un segd: >>Nu si wie %S.143 ungl"ucksk, nu kummet miene Moder s"ulwenst: ik will %S.143 die grade tom Dieck macken un mie tom Fisk.<< Do de %S.143 Moder up de Stelle kummet, do is do en grot Dieck, un %S.143 in de Midde sprank en Fisk herumme un kickete mit den %S.143 Kopp ut den Water un was gans lustig. Do wull se geren %S.143 den Fisk kri[e]gen, awerst se kunn "un gar nig fangen. Do %S.143 werd se gans b"ose un drinket den gansen Dieck ut, dat se %S.143 den Fisk kriegen will, awerst do werd se so "uwel, dat se %S.143 sick spiggen mott un spigget den gansen Dieck wier ut. %S.143 Do seh se: >>Ik sehe do wohl, dat et olle nig mer helpen %S.143 kann<<; sei mogten nu wier to ehr kummen. Do gohet se %S.143 dann auck wier h"unne, un de K"uniginne givt der Dochter %S.143 drei Walln"utte un segd: >>Do kannst du die mit helpen, %S.143 wenn du in dine h"ogste Naud bist.<< Un do gingen de %S.143 jungen L"ude wier tohaupe weg. Do se do wohl tein %S.143 Stunne gohen hadden, do kummet se an dat Schlott, %S.143 wovon de K"unigssuhn was, un dobie was en Dorp. Ase %S.143 se do anne keimen, do segd de K"unigssuhn: >>Blief hie, %S.143 mine Leiweste, ik will eest up dat Schlott gohen, un dann %S.143 will ik mit den Wagen un Bedeinten kummen un will die %S.143 afholen.<< Ase he do up dat Schlott kummet, do werd se %S.143 olle so frau, dat se den K"unigssuhn nu wier hett; do %S.143 vertellt he, he hedde ene Brut, un de w"ur ietzt in den %S.143 Dorpe, se wullen mit den Wagen hintrecken un se holen. %S.143 Do spannt se auck gliek an, un viele Bedeinten setten sich %S.144 up den Wagen. Ase do de K"unigssuhn instiegen wull, do %S.144 gab "un sine Moder en Kus, do hadde he alles vergeten, %S.144 wat schehen was un auck wat he dohen will. Do befal de %S.144 Moder, se sullen wier utspannen, un do gingen se olle %S.144 wier in't Hus. Dat M"aken awerst sitt im Dorpe un luert %S.144 un luert un meint, he sull se afholen, et kummet awerst %S.144 keiner. Do vermaiet (vermietet) sik de K"unigsdochter in %S.144 de Muhle, de hoerde bie dat Schlott, do moste se olle %S.144 Nohmiddage bie den Watter sitten un Stunze sch"uren %S.144 (Gef"a"se reinigen). Do kummet de K"uniginne mol von %S.144 den Schlotte gegohen un gohet an den Wat[t]er spatzeiern %S.144 un seihet dat wackere M"aken do sitten, do segd se: %S.144 >>Wat is dat f"ur en wacker M"aken! Wat gef"ollt mie dat %S.144 gut!<< Do kicket se et olle an, awerst keen Menske hadde %S.144 et kand. Do geit wohl ene lange Tied vorbie, dat dat %S.144 M"aken eerlick un getrugge bie den M"uller deint. Unnerdes %S.144 hadde de K"uniginne ene Frugge f"ur ehren Suhn %S.144 socht, de is gans feren ut der Weld west. Ase do de Brut %S.144 ank"ummet, do s"ollt se gliek tohaupe giewen weren. Et %S.144 laupet so viele L"ude tosamen, de dat olle seihen willt, do %S.144 segd dat M"aken to den M"uller, he m"ogte ehr doch auck %S.144 Verl"ov giewen. Do seh de M"uller: >>Goh menten h"unne.<< %S.144 Ase 't do weg will, do macket et ene van den drei %S.144 Walln"utten up, do legt do so en wacker Kleid inne, dat %S.144 trecket et an un gienk domie in de Kerke gigen den Altor %S.144 stohen. Up enmol kummt de Brut un de Br"ume (Br"autigam) %S.144 un settet sik f"ur den Altor, un ase de Pastor se do %S.144 insegnen wull, do kicket sik de Brut van der Halwe %S.144 (seitw"arts) un s"uht et do stohen, do steit se wier up un %S.144 segd, se wull sik nie giewen loten, bis se auck so en wacker %S.144 Kleid h"adde ase de Dame. Do gingen se wier nah Hus un %S.144 l"aten de Dame froen, ob se dat Kleid wohl verkofte. Nee, %S.144 verkaupen dau se't nig, awerst verdeinen, dat m"ogte wohl %S.144 sien. Do fragten se ehr, wat se denn dohen sullen. Do segd %S.144 se, wenn se van Nachte fur dat Dohr van den K"unigssuhn %S.144 schlapen d"offte, dann wull se et wohl dohen. Do segd se, %S.145 jo, dat sul se menten dohen. Do muttet de Bedeinten den %S.145 K"unigssuhn en Schlopdrunk ingiewen, un do legt se sik %S.145 up den S"ull un g"unselt (winselt) de heile Nacht, se h"adde %S.145 den Wall f"ur "un afhoggen loten, se h"adde de[n] Dieck fur %S.145 "un utschloen, se h"adde dat Schlott f"ur "un bugget, se %S.145 h"adde "unne ton D"orenbusk macket, dann wier tor Kerke %S.145 un tolest tom Dieck, un he h"adde se so geschwinne %S.145 vergeten. De K"unigssuhn hadde nicks davon h"ort, de %S.145 Bedeinten awerst w"uren upwacket un hadden tolustert %S.145 un hadden nie wust, wat et sull bed"uen. Den anneren %S.145 Morgen, ase se upstohen w"uren, do trock de Brut dat %S.145 Kleid an, un fort mit den Br"umen nah der Kerke. Unnerdes %S.145 macket dat wackere M"aken de tweide Wallnutt up, %S.145 un do is nau en sch"oner Kleid inne, dat t"ut et wier an un %S.145 geit domie in de Kerke gigen den Altor stohen, do geit et %S.145 dann ewen wie dat v"urge mol. Un dat M"aken liegt wier en %S.145 Nacht f"ur den S"ull, de nah des K"unig[s]suhns Stobe geit, %S.145 un de Bedeinten s"ullt "un wier en Schlopdrunk ingiewen; %S.145 de Bedeinten kummet awerst un giewet "unne wat to %S.145 wacken, domie legt he sik to Bedde; un de M"ullersmaged %S.145 fur den D"ors"ull g"unselt wier so viel un segd, wat se dohen %S.145 h"adde. Dat h"ort olle de K"unigssuhn un werd gans bedr"owet, %S.145 un et f"ollt "unne olle wier bie, wat vergangen was. Do %S.145 will he nah ehr gohen, awerst sine Moder hadde de D"or %S.145 toschlotten. Den annern Morgen awerst ging he gliek to %S.145 siner Leiwesten un vertellte ehr olles, wie et mit "unne %S.145 togangen w"ur, un se m"ogte "unne doch nig beuse sin, dat he %S.145 se so lange vergetten h"adde. Do macket de K"unigsdochter %S.145 de dridde Wallnutt up, do is nau en viel wackerer Kleid %S.145 inne; dat trecket sie an un f"ort mit ehrem Br"umen nah de %S.145 Kerke, un do keimen so viele Kinner, de geiwen "unne %S.145 Blomen un hellen "unne bunte B"anner fur de F"ote, un se %S.145 leiten sik insegnen un hellen ene lustige Hochtied; awerst %S.145 de falske Moder un Brut mosten weg. Un we dat lest %S.145 vertellt het, den is de Mund noch w"arm. %S.145