% @book{bg_hr_khm_1857,
%	author = "Br{\"{u}}der Grimm",
%	editor = "Heinz R{\"{o}}lleke",
%	title = "{K}inder- und {H}ausm{\"{a}}rchen",
%	publisher = "Philipp Reclam jun. GmbH {\&} Co.",
%	address = "Stuttgart, Germany",
%	year = "1991",
%	volume = "2",
%	series = "Universal-Bibliothek Nr. 3192 [6]",
%	isbn = "3-15-003192-3",
%	language = "German",
%	colophon = "BR{\"{U}}DER GRIMM
%		    Kinder- und Hausm{\"{a}}rchen
%		    AUSGABE LETZTER HAND
%		    MIT DEN ORIGINALANMERKUNGEN
%		    DER BR{\"{U}}DER GRIMM
%		    MIT EINEM ANHANG
%		    S{\"{A}}MTLICHER, NICHT IN ALLEN AUFLAGEN
%		    VER{\"{O}}FFENTLICHTER M{\"{A}}RCHEN
%		    UND HERKUNFTSNACHWEISEN HERAUSGEGEBEN
%		    VON HEINZ R{\"{O}}LLEKE
%		    PHILIPP RECLAM JUN. STUTTGART, 1980/1991" }
%
% Originaltext f"ur das LaTeX-Quelldokument
% bearbeitet und redigiert von Y. Nagata, am 21. Februar 2001
%
\anhangmaerchen{Anhang Nr.\,23: De wilde Mann}
\markright{ANH 23: De wilde Mann}

Et was emoel en wilden Mann, de was verw"unsket un %S.511
genk bie de Bueren in den Goren (Garten) un in't Korn %S.511
un moek alles to Schande. Do klagden se an eeren %S.511
Gutsheeren, se k"onnen eere Pacht nig mehr betalen, un %S.511
do leit de Gutsheer alle J"agers bie ene kummen: we dat %S.511
Dier fangen k"onne, de soll ne graute Belohnung hebben. %S.511
Do k"ummt do en ollen J"ager an, de segd, he w"ull dat %S.511
Dier wull fangen. Do m"ott se em ne Pulle met Fusel %S.511
(Branntwein) un ne Pulle met Wien un ne Pulle met Beer %S.512
gierwen (geben), de settet he an dat Water, wo sick dat %S.512
Dier alle Dage w"askt. Un do geiht he achter en Baum %S.512
stohn, do k"ummt dat Dier un drinket ut de Pullen, do %S.512
leckt et alle de Mund un kickt her"um, ov dat auck well %S.512
s"uht. Do werd et drunken, un do geit et liegen un %S.512
schl"opd. Do geit de J"ager to un bind et an H"anden un %S.512
F"oten, do weckt he et wier up un segd: >>Du wilde Mann, %S.512
goh met, s"ock sast du alle Dage drinken.<< Do nimmt he %S.512
et mit noh dat adlicke Schlo"s, do settet se et in den %S.512
Thornt, un de Heer geit to andre Nobers, de s"ollt seihn %S.512
(sehen), wat he f"or 'n Dier fangen hed. Do spierlt ene %S.512
von den jungen Heerens met'n Ball un let de in den %S.512
Thornt fallen, un dat Kind segd: >>Wilde Mann, schmiet %S.512
mie den Ball wier to.<< Do segd de wilde Mann: >>Den %S.512
Ball most du s"olvst wier hahlen.<< >>Je<<, segd dat Kind, %S.512
>>ick heve kinen Schl"urtel.<< >>Dann mack du, dat du bie %S.512
dien Mooer eere Tasken k"ummst, un stehl eer den %S.512
Schl"urtel.<< Da schl"ut dat Kind den Thornt orpen, un de %S.512
wilde Mann l"opd derut. Do f"ank dat Kind an to schreien: %S.512
>>O wilde Mann, bliev doch hier, ick kriege s"us Schl"age.<< %S.512
Do niermt de wilde Mann dat Kind up de Nacken un %S.512
lopd dermet de Wildnis herin; de wilde Mann was weg, %S.512
dat Kind was verloren. De wilde Mann, de t"ut dat Kind %S.512
en schlechten Kiel (Kittel) an un schickt et noh den %S.512
G"orner an den Kaisers Hof, do mot et frogen, ov de %S.512
kinen G"ornersjungen van dohn (n"otig) hed. Do segd de, %S.512
he w"ore so schmeerig antrocken, de annern wullen nig %S.512
bie em schlopen. Do seg[d] he, he wull int Strauh liegen, %S.512
un geit alltied des Morgens fr"oh in den Goren, do k"ummt %S.512
em de wilde Mann entgiergen, do seg[d] he: >>Nu waske %S.512
die, nu k"amme die.<< Un de wilde Mann mackt den %S.512
Goren so sch"on, dat de G"orner et s"olvst nig so gut kann. %S.512
Un de Prinzessin s"ut alle Morgen den sch"onen Jungen, %S.512
do seg[d] se to den G"orner, de kleine Lehrjunge s"oll eer %S.512
een Busk Blomen brengen. Un se fr"og dat Kind, van wat %S.512
f"or Stand dat et w"ore, do seg[d] et, ja, dat w"us et nig; do %S.513
giv se em en broden Hohn vull Ducoeten. Es he in %S.513
k"ummt, giv he dat Geld sinen Heeren un segd: >>Wat sall %S.513
ick do met dohn, dat bruckt ji men.<< Un he moste eer %S.513
noh enen Busk Blomen brengen, do giv se em ne Aant %S.513
(Ente) vull Ducoeten, de giv he wier an sinen Heeren. %S.513
Un do noh enmoel, do giv se em ne Gans vull Ducoeten, %S.513
de giv de Junge wier an sinen Heeren. Do ment de %S.513
Prinzessin, he hev Geld, un he hev nix, un do hierothet %S.513
se em in't geheem, un do weeret ehre "Oldern so beise un %S.513
setten se in dat Brauhuse, do mot se sick met spinnen %S.513
ern"ahren, un he geit in de K"ucke un helpt den Kock de %S.513
Broden dreien un steld manxden (zuweilen) en St"uck %S.513
Fleesk un bringd et an sine Frau. %S.513

Do k"ummt so 'n gewoltigen Krieg in Engelland, wo de %S.513
Kaiser hin mott un alle de grauten Heerens, do segd de %S.513
junge Mann, he wull do auck hen, ov se nig no en Perd in %S.513
Stall hedden, un se saden, se hedden noh ent, dat g"onk %S.513
up drei Beenen, dat w"or em gut genog. He settet sick up %S.513
dat Perd, dat Perd, dat geit alle husepus husepus. Do %S.513
k"ummt em de wilde Mann in de m"ote (entgegen), do d"ot %S.513
sick so 'n grauten Berg up, do sind wull dusend Regimenter %S.513
Soldaten un Offzeers in, do d"at he sch"one Kleeder %S.513
an un krigd so 'n sch"on Perd. Do t"ut (zieht) he met %S.513
alle sin Volk in den Krieg noh Engelland, de Kaiser %S.513
enf"ank en so fr"ondlick un begerd en, he m"og em doh %S.513
biestoen. He gewinnt de Schlacht un verschleit alles. Do %S.513
d"at sick de Kaiser so bedanken v"or em un fr"agd, wat he %S.513
f"or 'n Heer w"ore, he segd: >>Dat froget mie men nig, dat %S.513
kann ick ju nig seggen.<< He ritt met sin Volk wier ut %S.513
Engelland, do k"ummt em de wilde Mann wier entgiergen %S.513
un d"ot alle dat Volk wier in den Berg, un he geit wier up %S.513
sien dreibeenige Perd sitten. Do seg[g]et de Luide: >>Do %S.513
k"ummet usse Hunkepus wier an met dat dreibeenige %S.513
Perd<<, un se froget: >>Wo hest du achter de Hierge %S.513
(Hecke) l"agen un hest schlopen?<< >>Je<<, segd he, >>wenn %S.513
ick der nig w"or west, dann h"adde et in Engelland nig gut %S.514
gohn.<< Se segget: >>Junge, schwieg stille, s"us giv die de %S.514
Heer wat up d'Jack.<< Un so genk et noh tweenmoel, un %S.514
ton derdenmoel gewient he alles; do kreeg he en Stick in %S.514
den Arm, do niermt de Kaiser sinen Dock (Tuch) un %S.514
verbind em de Wunden. Do neidigt (n"otigt) se em, he %S.514
m"og do bie ihnen bliewen. >>Ne, ick bliewe nig bie ju, un %S.514
wat ick sin, geit ju nig an.<< Do k"ummet em de wilde %S.514
Mann wier entgiergen un deih alle dat Volk wier in den %S.514
Berg, un he genk wier up sin Perd sitten un genk wier %S.514
noh Hues. Do lachten de Luide un segden: >>Do k"ummt %S.514
usse Hunkepus wier an, wo hest du doh l"agen un schlopen?<< %S.514
He segd: >>Ick heve f"orwohr nig slopen, nu is ganz %S.514
Engelland gewunnen, un et is en wohren Frerden %S.514
(Frieden).<< %S.514

Do segde de Kaiser von den sch"onen Ritter, de em hev %S.514
biestohen; do segd de junge Mann to en Kaiser: >>W"ore %S.514
ick nig bie ju west, et w"ore nig guet gahen.<< Do will de %S.514
Kaiser em wat upn Buckel gierwen. >>Ji<<, segd he, >>wenn %S.514
ji dat nig gleiwen willt, will ick ju minen Arm wiesen.<< %S.514
Un asse he den Arm wiest un asse de Kaiser de Wunde %S.514
s"ut, do werr he gans verw"undert un segd: >>Viellicht b"ust %S.514
du Gott s"olvst ader en Engel, den mie Gott toschickt %S.514
hev<<, un bat em "um Verzeihn"us, dat he so grov met em %S.514
handelt h"adde, un schenket em sin ganse Kaisersgut. Un %S.514
de wilde Mann was erl"oset un stund ase en grauten K"unig %S.514
f"or em un vertelde em de ganse Sacke, un de Berg was en %S.514
gans K"unigsschlo"s, un he trock met sine Fru derup un %S.514
lerweten vergn"ogt bis an eeren Daud. %S.514